Als ik aan rust denk,
denk ik aan Curaçao.
Aan de blauwe zee die langzaam ademt,
de zon die mijn huid zacht verwarmt.
Aan bomen die wiegen in de wind,
aan een wandeling — alleen,
stil, verbonden met alles om me heen.
Als ik aan rust denk,
denk ik ook aan beweging.
Aan mijn voeten die ritmisch de grond raken,
aan het zweet dat stroomt
en mijn hoofd leegmaakt.
Goed zorgen voor mijn lichaam,
is ook goed zorgen voor mijn geest.
Als ik aan rust denk,
denk ik aan God.
Aan de belofte van vrede,
aan een paradijs dat soms
heel dichtbij voelt —
in een moment van stilte,
in het licht door de bomen,
in een adem die diep en vrij is.
En jij?
Als jij aan rust denkt,
waar denk jij dan aan?
Reactie plaatsen
Reacties